There are many years that Kasapidis George is occupied and as he mentions photography tolerates him. He started on 1976 with a borrowed Lubitel and this flirt still holds at difficult days.
He is considered road photographer for every season because of his jokes as he mentions at the tags of his photos. This expresses him, this tight connection with people on the road and in general at public places. There he creates his own stories, isolating snapshots and if he can give to the reader the feeling of his own presence and personality , this is his huge pleasure.
He does not isolate the landscape’ photos and also social documentaries through reportage and in these cases he will give his own sensual glance through his passion and his exploring mood which has brought him at a difficult position with other photographers of reportage. He does not distinguish the photography as document photography or as artistic work namely its double nature. For him it is a tight connection at the road and he will create his own story. The photos that he takes at this house with the family environment have the same thinking and philosophy.
He will rarely put captions at his photos. They say a photo, a thousand words and in this way he leaves the spectator to determine the title and to participate. He does not feel an artist, he goes to usual places of his city Salonika that he loves very much and he tries to ensure a different glance. Many of his photos have experiential elements as the same one mentions that his childhood past is chasing him and he tries even now to get over it.
He does not give gravity to elaborations if a heavy and with different cunning tricks with the elaboration determines the value of a photo’s narration. Considering the color, black and white expresses him but he does not turn down color and lately he has included color to his photos. At other times, the subject, the conditions even the mood that he has, determines it.
Photographers who have influenced him are Garry Winogrand, the poet of Prague Josef Sudek, the Tsexoslovakian Josef Koudelka, the young Michael Ackerman, Trent Parke, our own Kostas Balafas, Dimitris Soulas, Nikos Oikonomopoulos and also the written of Platona Riveli.
Ο Κασαπίδης Γιώργος είναι πολλά τα χρόνια που ασχολείται και όπως λέει τον ανέχεται η φωτογραφία. Ξεκίνησε από το 1976 με μια δανεική Lubitel και αυτό το φλερτ καλά κρατεί ακόμη στις ημέρες τις δύσκολες.
Λογίζεται φωτογράφος δρόμου παντός καιρού χάριν αστεϊσμού όπως αναφέρει και στα tags των εικόνων του. Αυτό τον εκφράζει, αυτή η στενή επαφή με τον κόσμο στον δρόμο και εν γένει στους δημόσιους χώρους. Εκεί πλάθει τις δικές του ιστορίες απομονώνοντας στιγμιότυπα και αν μπορέσει να δώσει στον αναγνώστη να αισθανθεί την δική του παρουσία και προσωπικότητά του αυτό είναι και η μεγάλη ευχαρίστησή του.
Δεν αποκλείει και τις φωτογραφίες τοπίου, όπως και κοινωνικών ντοκουμέντων μέσω ρεπορτάζ και σε αυτές τις περιπτώσεις θα δώσει το δικό του ηδονοβλεπτικό βλέμμα, μέσα από το πάθος του και αυτήν την εξερευνητική του διάθεση και που πολλές φορές τον έχει φέρει σε δυσκολίες με κάποιους άλλους φωτογράφους ρεπορτάζ. Και στην φωτογραφία ρεπορτάζ δεν ξεχωρίζει την φωτογραφία σαν φωτογραφία ντοκουμέντου, ή σαν καλλιτεχνικό έργο δηλαδή την διπλή της φύση. Γι αυτόν είναι μια ακόμη στενή επαφή στον δρόμο και θα πλάσει την δική του ιστορία. Με το ίδιο σκεπτικό και φιλοσοφία είναι και οι λήψεις που κάνει στο σπίτι του με το οικογενειακό περιβάλλον.
Σπάνια θα βάλει λεζάντες στις φωτογραφίες του. Λένε μια εικόνα χίλιες λέξεις άλλωστε, και έτσι αφήνει στον θεατή να καθορίσει τον τίτλο και να έχει κι αυτός την δική του συμμετοχή.
Δεν αισθάνεται καλλιτέχνης, γυρνάει σε συνηθισμένα μέρη της πόλης του της Θεσσαλονίκης που αγαπάει πολύ και προσπαθεί να εξασφαλίσει μια διαφορετική ματιά. Πολλές εικόνες του έχουν και βιωματικά στοιχεία, ο ίδιος λέει ότι το παιδικό παρελθόν του τον κυνηγάει και προσπαθεί ακόμη και τώρα να το ξεπεράσει. Εκεί στον δρόμο λέει ότι είναι η ανακάλυψη, η αντίληψη και η μεταμόρφωση. Μια εξομολόγηση εκ βαθέων του εαυτού του.
Δεν δίνει μεγάλη βαρύτητα στις επεξεργασίες. Αλλοίμονο αν μια βαριά και με διάφορα πονηρά τερτίπια-τρυκ με την επεξεργασία καθορίσει την αξία της αφήγησης μιας εικόνας. Σχετικά με το χρώμα, το ασπρόμαυρο τον εκφράζει αλλά χωρίς να απορρίπτει και το έγχρωμο και τελευταία το έχει ενσωματώσει στις φωτογραφίες του. Ενίοτε το καθορίζει το θέμα, οι συνθήκες ακόμα και η διάθεση που έχει.
Φωτογράφοι που τον έχουν επηρεάσει είναι ο Garry Winogrand, ο ποιητής της Πράγας Josef Sudek, Andre Kertesz, ο τσεχοσλοβάκος Josef Koudelka, ο νεώτερος Michael Ackerman, Trent Parke, oι δικοί μας Κώστας Μπαλάφας, Δημήτρης Σούλας, Νίκος Οικονομόπουλος, όπως και τα γραπτά του Πλάτωνα Ριβέλη.